Patra Palace
Το 2009 το Πράσινο Λιμάνι της Πάτρας ήταν το σπίτι περίπου 3.000 μεταναστών. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν Αφγανοί, αλλά υπήρχε και ένας σημαντικός αριθμός Ιρανών και Ουζμπέκων ανάμεσά τους. Από την Πάτρα, προσπαθούσαν να βρουν τρόπους να φτάσουν σε άλλους Ευρωπαϊκούς προορισμούς κρυμμένοι σε πλοία, κοντέινερ και φορτηγά σταθμευμένα στο λιμάνι. Όσοι στέκονταν τυχεροί κατάφερναν να μην μένουν για πολύ καιρό. Άλλοι όμως έμεναν στην Πάτρα για μήνες και μερικοί και για αρκετά χρόνια. Πολλοί ζούσαν σε καλύβες φτιαγμένες από κιβώτια, πλαστικό και ξύλα που έβρισκαν στην παραλία. Άλλοι έβρισκαν καταφύγιο σε εγκαταλελειμμένα κτήρια χωρίς νερό και ρεύμα. Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν απάνθρωπες και ανθυγιεινές. Αργότερα, οι νεοφερμένοι έμεναν έξω από το κέντρο της πόλης ώστε να αποφεύγουν τους ελέγχους της αστυνομίας. Σύντομα εξανεμίστηκαν και οι ψευδαισθήσεις που μπορεί να είχαν ότι θα τους παραχωρούνταν άσυλο στην Ελλάδα. Οι Ελληνικές αρχές συστηματικά απέρριπταν τις αιτήσεις ασύλου ενώ συχνά τους μάζευαν και τους απέλαυναν στην Τουρκία. Μερικοί κατόρθωσαν να φτάσουν στην Ιταλία κρυμμένοι μέσα σε φορτηγά ή δεμένοι με ιμάντες κάτω από νταλίκες και καρότσες. Το ταξίδι αποδεικνυόταν απατηλό και πολλοί πέθαναν κατά τη διάρκειά του, είτε από ασφυξία μέσα στις καρότσες ή καταπλακωμένοι από τα φορτηγά. Οι προτιμώμενοι προορισμοί ήταν η Γερμανία και οι σκανδιναβικές χώρες, αν και μόνο λίγοι κατόρθωσαν να φτάσουν στον τελικό τους προορισμό λόγω των αυστηρών συνοριακών ελέγχων στην Ελλάδα και την Τουρκία. Το 2009 η μεταναστευτική κρίση ήταν βασικά ένα διμερές πρόβλημα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση προσποιείται ότι αντιμετωπίζει την πιο πρόσφατη μεταναστευτική κρίση βασιζόμενη σε μια συμφωνία που θα επιστρέφει στην Τουρκία όχι μόνο τους παράνομους μετανάστες αλλά ακόμη και όσους γνήσια αιτούνται ασύλου (κάθε φορά που η Τουρκία κρίνεται ως η «Ασφαλής Τρίτη Χώρα» για καθέναν από αυτούς).
