«Πειραγμένα» αυτοκίνητα μαρσάρουν στην λάβρα της υπόκωφης ζέστης, βροντερές φωνές χτυπούν τα γυμνά καλώδια, ξαναμμένοι έφηβοι γυρεύουν περιπέτειες, ακηλίδωτοι καταφερτζήδες ντιλάρουν άφοβα, νυχτερινές σκιές με σηκωμένους γιακάδες -ο μέγας νυσταλέος όχλος είναι έτοιμος να λικνιστεί δίπλα σε αφράτα κορίτσια που επιδεικνύουν τη σάρκα τους, χωρίς λεπτότητα και ευαισθησία. Πέρα από τα στερεότυπα, όμως, στα Δυτικά προάστια υφέρπει ένας διαφορετικός κόσμος, υπόγειος, βαθύτατα αυθεντικός -ένας κόσμος που πότε ημερεύει παραδομένος στα χαμηλά ένστικτα και πότε ορμάει στο πιάτο του κυνικού. Ένας αληθινός κόσμος με αληθινούς ανθρώπους που ζουν πέρα από τις στερεοτυπικές προβολές. Με δυο λόγια: Ο κόσμος μου.
