Outsiders
Φωτογραφία για μένα είναι να αντιπαρατίθεμαι στον Απέραντο Άλλο χωρίς καμία προϋπόθεση, χωρίς καμία εκ των προτέρων παραδοχή, πέρα από τα ταξινομημένα στερεότυπα. Στερεότυπα που κάποτε έπαιξαν το ρόλο τους και στην δική μου ζωή, έγιναν ο δρόμος για να βρεθώ ανάμεσά τους. Στους Ρομά της Αγίας Άννης ο επιβλητικός Τζίμης, ο αρχηγός, διστακτικός στην αρχή, με ξενάγησε στις ζωές αυτών των ανθρώπων. “Ρομά”, “αθίγγανοι”, “τσιγγάνοι”, “γύφτοι”, αφηγούνται οι ίδιοι τον εαυτό τους σε ένα χώρο-χρόνο οργανωμένο ΕΚΤΟΣ. Εγώ ως ξένος στην αρχή και ως ‘μπαλαμό’ στη συνέχεια, μοιράστηκα το τραπέζι τους, τη μουσική τους και τελικά τις χαρές τους. Έξω από την κοινωνία, “γκετοποιημένοι”, αντλούν ζωή από τα αστικά απορρίμματα και φτιάχνουν τις δικές τους ιστορίες. Ερωτεύονται, γελάνε, πάσχουν, υπάρχουν στο πέλμα της αψεγάδιαστης κοινωνικής πειθαρχίας. Καχύποπτοι με τους ξένους που μόνο παίρνουν και περνούν, μου εμπιστεύθηκαν τον μεγαλύτερο φόβο τους… έναν ήχο. Τον ήχο της μπουλντόζας που κάποια στιγμή θα κατεδαφίσει τις παράγκες τους και μαζί με αυτές και τις ζωές τους…
Η φωτογραφία για μένα έχει τη δύναμη να με πηγαίνει εκεί όπου δεν θα βρισκόμουν, να με ωθεί πιο κοντά σε εμένα, και τελικά η “στιγμή” να λειτουργεί ως πέρασμα στην αθανασία.
