Δίπτυχο 1 (Συρία) – Το σώμα στον πόλεμο*
Τυλιγμένο σε μια στρατιωτική στολή, παγωμένο σε πολεμικές πόζες, οπλισμένο ή αδύναμο, μαχώμενο ή φυλακισμένο, πάντα προσφορά για θυσία, το σώμα στον πόλεμο δεν ανοίκει πια σ’ αυτόν που το κατοικεί, άλλα στόν ίδιο τον πόλεμο. Ο νεαρός Κούρδος νεοσύλλεκτος εγκλωβισμένος στην ιδιότητά του ως μέρος της πολιτοφυλακής, δεν έχει τίποτα δικό του πια, παρά ένα κουρασμένο πρόσωπο. Σώμα ριγμένο στην πρώτη γραμμή, μπροστά σ’έναν αόρατο αλλα πάντα παρόντα εχθρό, έχει παραδοθεί στο ενδεχόμενο μιας σφαίρας που θα ‘ρθει από την απέναντι πλευρά. Πίσω από τον τοίχο που τον προστατεύει, κάποιες εκατοντάδες μέτρα λάσπης χωρίζουν το εγκαταλελειμένο σπίτι όπου βρίσκεται, από τις θέσεις του εχθρού. Στο σύντομο πάταγο, από τις μάχες που διαδέχονται αυτές τις μεγάλες στιγμές αναμονής ή βαρεμάρας, που παλεύουν με την αγωνία, οι γραμμές σπάνε και τα μαχόμενα σώματα συγκρούονται. Αιχμαλωτισμένοι, απομακρυσμένοι από το πεδίο της μάχης, εκείνοι που κρατούνται πετιούνται σ’ένα βαθύ κελάρι, μακριά από τον κόσμο των ζωντανών. Ο νεαρός τζιχαντιστής ετών 17, έχει ήδη χάσει το προσωπό του, που είναι χωμένο μέσα σε ένα σακί. Η στολή του, απομεινάρι της χαμένης του δύναμης, καλύπτει ένα σώμα αποστερημένο, περιορισμένο από τους τοίχους της φυλακής και τη βια των δεσμοφυλάκων. Στην πλάτη του, οι διπλές λαβωματιές, προαναγγέλουν τον επερχόμενο αφανισμό του.
Δίπτυχο 2 (Τουρκία) – Η πόλη σε πόλεμο**
Περιμένουν τον εχθρό. Πριν ξεκινήσουν τον πόλεμο τον προβάρουν, μασκοφορεμένα πρόσωπα, γιλέκα με τακτική βαλμένα πάνω απ’ τα πολιτικά τους ρούχα. Μέσα στους εγκαταλελημένους δρόμους, τους σημαδεμένους από τις προηγούμενες συγκρούσεις, αντιγράφουν τις χειρονομίες και τις στάσεις τους στις μάχες που θα έρθουν, τα όπλα που σημαδεύουν προς μια κενή προοπτική. Έφηβοι σε αντάρτικες συνοικίες, βυθίζονται στις φαντασιακές εικόνες τηλεοπτικών πολέμων, παλαιών εξεγέρσεων, συγκρούσεων που οδηγήθηκαν αλλού και για τις οποίες ακούν αφηγήσεις σε όλη την μικρή ζωή τους. Μόνο ο επόμενος μάρτυρας θα τους φέρει πίσω τα πρόσωπά τους. Εξαφανισμένα μέσα στην κοινή τους κουκούλα, δεν θα ξαναεμφανιστούν παρά μόνο δια μέσου του προσφερόμενου θανάτου, εικόνες δόξας που εμφανίζονται στους τοίχους της πόλης μετά τη μάχη. Οι ζωντανοί την έχουν ήδη εγκαταλείψει, αφήνοντας πίσω τους κατεβασμένα ρολά. Το κινημα των μαρτύρων που γεννιέται, αναπτύσσεται μέσα στους δρόμους όπου έχει εγκατασταθεί ο πόλεμος, επιβάλλοντας την γεωγραφική του θέση σε μία χαμένη πραγματικότητα. Ωστόσο πίσω από τα οδοφράγματα, στα διαλυμένα καλντερίμια και στους απαγορευμένους δρόμους, ακόμα πουλούν δροσερά ποτά ενώ περιμένουν την καταστροφή.
* έκθεση Crossings (Παλιά Εμπορική Τράπεζα)
** έκθεση Critical Archives I: Ruins (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης)
