Homesick
Στο “Homesick” (2014), o Sarkissian αναπαράστησε και στη συνεχεία κατέστρεψε ένα ακριβές αρχιτεκτονικά μοντέλο υπό κλίμακα της πολυκατοικίας μέσα στην οποία κατοικούν ακόμα οι γονείς του, στη Δαμασκό. Όπως και πολλοί άλλοι της γενιάς τους, έτσι και αυτοί έχουν έως τώρα αρνηθεί να εγκαταλείψουν τη Συρία. Ο Sarkissian μεγάλωσε σε αυτό το κτίριο και έζησε εκεί έως ότου έφυγε από τη Συρία το 2008. Αυτό, αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από οτι απλά ένα σπίτι. Πέρα από το οτι παρέχει καταφυγίο στους γονείς του, είναι ο τόπος όπου αυτός ανήκει, ένα δοχείο για τις αναμνήσεις του, και ένας τόπος για τη συλλογική ταυτότητα της οικογένειάς του. Μέσα από το “Homesick”, o Sarkissian δημιουργεί μια ιστορία που, αν λάβουμε υπόψη την τρέχουσα πολιτική κατάσταση και τη συνεχιζόμενη καταστροφή της πατρίδας του, θα μπορούσε κάλλιστα να διαδραματίστεί στο εγγύς μέλλον. Ποιες θα ήταν οι συνέπειες; Τι θα πει να περιμένουμε το χειρότερο; Μπορούμε να πατήσουμε το fast-foreward (γρήγορη προώθηση} του παρόντος, να αναγνωρίσουμε την απώλεια και να ξεκινήσουμε την ανάπλαση μιας ιστορίας που έχει καταρρεύσει πριν το γεγονός; Την ίδια στιγμή, ο Sarkissian, παίρνοντας την μοίρα στα χέρια του, προσπαθεί να επανακτήσει ένα μέρος από τον έλεγχο της κατάστασης και και να γκρεμίσει μια μη – πραγματική φαντασία.
