Για εμένα η φωτογραφία είναι το κίνητρο εκκίνησης μιας μοναδικής αφήγησης. Το βασικό στοιχείο της αισθητικής μου είναι η αφαίρεση και η εν γνώσει δημιουργία αφηγηματικών κενών. Το στυλ μου είναι μεταξύ του ονείρου και της πραγματικότητας, μεταξύ του οικείου και του τελείως ξένου και παράξενου. Αυτό το δίπολο μου επιτρέπει να αμφισβητώ την πρόοδο της ίδιας της ιστορίας μου. Αυτή η κατάσταση οδηγεί σε μια ισορροπία μεταξύ της φαινομενικής απραξίας και της δυναμικής της ιστορίας που αναπτύσσεται διαρκώς, δημιουργώντας την αίσθηση και ποτέ το ακριβές συναίσθημα. Υποσυνείδητα, έχω συνδέσει την έννοια της αφήγησης με το τυπωμένο βιβλίο ώστε σε σχέση με αυτό κάθε φωτογραφία είναι μια μοναδική λέξη με αέναο νόημα. Κρατώντας αποστάσεις από το φωτογραφικό θέμα αναζητώ την απουσία σαφών συμπερασμάτων και την αποφυγή απευθείας συναισθηματικής σύνδεσης ανακούφισης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, θεατής μπορεί να είναι αυτός που αντιδρά στο πείραμα, αλλάζοντας την αλληλεπίδραση με το θέμα, με την προσωπική του άποψη και συναίσθημα. Η ίδια φιλοσοφία ακολουθείται στο μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς μου και ιδίως στο video. Η καθοδήγηση του κοινού είναι σχεδόν απούσα όπως και οι ευθείες προσωπικές αναφορές. Η αλληλεπίδρασή μου με το θέμα και με τα στοιχεία που προσπαθώ να αναδείξω, είναι σκόπιμα χαλαρή. Εντέλει, οι συνδέσεις είναι αργές και εν δυνάμει ασαφείς επιτρέποντας την πολλαπλότητα του νοήματος.
