Bliss
Η ιδιωτικότητα ισούται με την απομόνωση. Απόσυρση πίσω από τείχη. Συμπαγείς και κλειστές πόρτες, που εναντιώνονται σε κάθε εισβολή. Έτσι, οι άνθρωποι, η γειτονιά και η κοινωνία έγιναν ανεπιθύμητες. Αντικαταστήσαμε τη φύση με γκαζόν. Εγκαταλείψαμε τις διαχρονικές αξίες -την κριτική σκέψη, το ανθρώπινο μέτρο, την κοινότητα- λαίμαργα, για την κοινωνική και οικονομική άνοδο: κτίρια καινούργια-χλιδάτα, μαιζονέτες δύο επιπέδων, φρούρια και τείχη. ‘Έχουμε κλείσει τους εαυτούς μας μέσα έτσι ώστε να μην βλέπουμε ή να μην μπορούν να μας δουν. Για να προστατεύσουμε τον πλούτο μας, αλλά και για να κρύψουμε τη γύμνεια της ψυχής και του πνεύματος μας. Έχουμε εγκαταλείψει τα κοινά και σταματήσαμε να είμαστε πολίτες. Διαχωρίζουμε τους εαυτούς μας από τους “Άλλους”, τους βρώμικους, τους ξένους. Κανείς δεν μπορεί να διαταράξει την ησυχία μας. Ασφάλεια πάνω από όλα. Αλλά σε αυτόν τον κλειστό κόσμο ο καθένας είναι μόνος του, η παρανομία κυβερνά, γίναμε παρανοϊκοί και αισθανόμαστε μόνιμα απειλούμενοι. Και όταν η βρύση της πολυτέλειας κλείσει, έχουμε μείνει μόνοι, άποροι όπως πάντα.
