Υψηλή Κοινωνία
Η ευφορία του Χρηματιστηρίου του 2000, δεν δημιούργησε μόνο νέες προσδοκίες και μια κατάσταση εγρήγορσης στις κατώτερες και μεσαίες τάξεις, αλλά έφερε στην Αθήνα και στην επαρχία μια αίσθηση κοσμικής ζωής που έδωσε έναυσμα για τα πιο εξωφρενικά δρώμενα και ένα πανηγύρι ματαιοδοξίας. Το Βενετσιάνικου στυλ καρναβάλι στο γνωστό και εκλεκτικό Ekali Club τον Φεβρουάριο του 2000, ίσως το πιο δυνατό παράδειγμα της κοσμικής ζωής εκείνης της εποχής, μοιάζει πολύ με το Χορό της Όπερας του Παρισιού όπως τον περιγράφει ο Balzac: προσδοκίες ανόδου στην ανώτερη τάξη, ίντριγκες, φθόνος, συμφέροντα, συμμαχίες, νέες βαθμίδες ιεραρχίας και νέοι «κατακτητές» που παρεμβαίνουν, σπρώχνοντας αλλήλους με σκοπό να διευρύνουν τον μικρό κύκλο της καλής και ήδη καθεστηκύιας κοινωνίας. Και το επιτυγχάνουν, για λίγο τουλάχιστον. Στα πάρτυ και στα κοινωνικά δρώμενα, όπου τίποτε δεν είναι αρκετά πολυτελές, στις επιδείξεις μόδας όπου οι Έλληνες σχεδιαστές ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον προκειμένου να φέρουν το πιο ακριβοπληρωμένο μοντέλο από το εξωτερικό, οι νέες «είσοδοι» απειλούν να αποσταθεροποιήσουν την άρχουσα τάξη του πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος. Όλος αυτός ο πυρετός επίδειξης – στα πάρτυ της υψηλής κοινωνίας και στα δημοφιλή μέρη μαζικής ψυχαγωγίας – λειτουργεί για τον φωτογράφο σαν φυσικός μαγνήτης, ιδίως αν αυτός ή αυτή δεν ανήκει σε αυτόν τον κόσμο. Το «άσυλο» που μου έδινε το «μοδάτο» ένθετο μιας οικονομικής εφημερίδας, που συγκέντρωνε όλους τους μαθητευόμενους παίκτες του Χρηματιστηρίου, μου επέτρεψε να ακολουθώ τα κοσμικά δρώμενα σε ένα κρίσιμο σημείο της μεταπολεμικής ιστορίας.
