Burnout
Από το 2009, η Ελλάδα αντιμετωπίζει τις συνέπειες μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης. Τα διαδοχικά πακέτα λιτότητας, που ακολούθησαν την συμφωνία με την ΕΕ και το ΔΝΤ για το πρόγραμμα διάσωσης, διαλύουν τον κοινωνικό ιστό, ασκούν τρομερή πίεση στη μεσαία τάξη και φέρνουν δυστυχία σε όλη την κοινωνία. Είκοσι τοις εκατό του Ελληνικού πληθυσμού ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχιας, και η ανεργία ανάμεσα στους νέους (15-24 χρονών) αγγίζει το πενήντα τοις εκατό. Ο συνολικός αριθμός των ανέργων ξεπερνά το ένα εκατομμύριο. Την ίδια στιγμή η ύφεση βαθαίνει, φτάνοντας το -7% το 2011, ενώ υπάρχουν προβλέψεις για ύφεση στο -4% το 2012. Είναι ο πέμπτος συνεχόμενος χρόνος της κρίσης, δημιουργώντας μια κατάσταση που η Ελληνική κοινωνία είχε να ζήσει από το τέλος του 2ου Π.Π. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την διστακτικότητα των τραπεζών να προσφέρουν νέα δάνεια, έχουν οδηγήσει πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στην απελπισία. Εκατόν ογδόντα χιλιάδες εταιρίες, κυρίως μικρές και μεσαίες, αναμένεται να κλείσουν το 2012. Οι μόνες επιχειρήσεις που ακμάζουν, για την ακρίβεια, είναι τα καταστήματα που αγοράζουν χρυσό, αφού χιλιάδες απλοί πολίτες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πουλήσουν κοσμήματα και οικογενειακά κειμήλια, σε πολύ χαμηλές τιμές, για να πληρώσουν την προοδευτικά αυξανόμενη φορολογία. Δραστικές περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, έχουν διαλύσει τις υπηρεσίες πρόνοιας, και έχουν οδηγήσει σε περιθωριοποίηση εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που είναι περισσότερο ευάλωτα. Πολλοί άνθρωποι που δεν έχουν ασφάλιση και δεν δικαιούνται ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, αναζητούν την βοήθεια των ΜΚΟ. Η αύξηση στον αριθμό των αστέγων αγγίζει το 25%. Χιλιάδες άνθρωποι, από χρόνια ανέργους μέχρι μαγαζάτορες που έχασαν τα μαγαζιά τους, εξαρτώνται από το συσσίτιο για να επιβιώσουν. Η Αρχιεπισκοπή Αθηνών διανέμει δέκα χιλιάδες γεύματα την ημέρα. Επειδή έχουν υπάρξει περιστατικά παιδιών που λιποθυμούν σε σχολικές τάξεις εξαιτίας του υποσιτισμού, η ΟΛΜΕ απαίτησε να οργανωθούν συσσίτια στα σχολεία. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι δρόμοι της Αθήνας και άλλων μεγάλων Ελληνικών πόλεων έχουν γεμίσει οργή. Μερικές από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις στην πρόσφατη Ελληνική ιστορία, και κάποιες από τις πιο έντονες περιπτώσεις συνδικαλιστικής δράσης και αγώνα, έχουν λάβει χώρα τα τελευταία δυο χρόνια, συμπεριλαμβανομένων εντυπωσιακών μορφών δράσης από την εργατική τάξη του βιομηχανικού τομέα.
